ԵՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի դոցենտ, Հայկական Փի Ար ասոցացիայի նախագահ Աստղիկ Ավետիսյան
«Ցավոք, հենց այս օրերին կարծես PR մասնագիտության նկատմամբ հասարակության վերաբերմունքը փոխվեց դեպի բացասականը և շատերի մոտ տպավորություն էր, որ PR-ը կեղծիքը թաքցնելու և սիրուն փաթեթավորմամբ ինչ-որ բան ներկայացնելու միջոց է»,-ասում է ԵՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի դոցենտ, Հայկական Փի Ար ասոցացիայի նախագահ Աստղիկ Ավետիսյանը և հավելում, որ PR-ը հաղորդակցությունների կառավարման, հարաբերությունների ձևավորման յուրահատուկ հնարավորություն է.-«Եթե մենք այդ հնարավորությունները չենք օգտագործում, ապա անխուսափելի են հակամարտությունները, բանավեճերը, որոնք բացասական, ոչ կառուցողական արդյունքի են հանգեցնում: Ռազմական դրության ժամանակ պետք է գործի ճգնաժամային հաղորդակցությունը. սկզբունքներն ու կանոններն այստեղ կարևորվում են: Առկա խնդիրները հրատապ լուծում պետք է ստանան, արձագանքման մեխանիզմները պետք է հստակեցվեն, տեղեկատվության փոխանցմամբ պետք է զբաղվեն համապատասխան կառույցներն ու անհատները: Դա հնարավորություն է տալիս նույն իրավիճակում հայտնված բոլոր ուժերին համախմբվել, փոխանցել ճշգրիտ և ամբողջական տեղեկատվություն այնքան, ինչքան ռազմական դրության ժամանակ կարելի է անել»:
Աստղիկ Ավետիսյանը, պատերազմական 44 օրերի ընթացքում հաղորդակցման կառավարման կարևորությունն ընդգծելով, մեկնաբանեց, որ Արցախում և Հայաստանում ստեղծվել էին տեղեկատվական կենտրոններ, որոնք ամեն օր կազմակերպում էին ճեպազրույցներ, լրագրողների և լրատվամիջոցների հարցադրումներին էին պատասխանում, կանոնակարգում էին ռազմաճակատում լրատվամիջոցների աշխատանքը: Որպեսզի խուճապ չառաջանա, առանձնացրեցին երկու հիմնական կարծիքի լիդեր և համապատասխան կառույցների տեղեկատվական ստորաբաժանումների սոցիալական մեդիայի հարթակներ, որտեղից հաղորդվում էր ռազմաճակատում տեղի ունեցող տեղեկատվությունը: Ձևաչափի տեսանկյունից ամեն ինչ արվեց այնպես, ինչպես պետք է լիներ, սակայն տեղեկատվության փոխանցման տեսանկյունից խախտվեց հասարակության ճշգրիտ տեղեկատվություն ստանալու իրավունքը: Ստեղծված կարգախոսները՝ #հաղթելուենք, #hաղթումենք, #հաղթելենք, չէին համապատասխանում ռազմաճակատում արձանագրված նահանջին և պարտությանը, դրանցով միայն մեկ գործառույթ իրականացվեց, որ հասարակության ոգևորվածությունը չկորի: Մարդիկ հանուն հաղթանակի պատրաստ էին ամեն ինչ անել, սակայն հասարակության նկատմամբ տարրական մասնագիտական էթիկան խախտվեց և հրադադարի ժամանակ ստորագրված կապիտուլյացիոն հայտարարությունը, կորցրած տարածքներն ու հազարավոր զոհերի մասին տեղեկատվությունը ստացվեց միայն հրադադարից հետո: Այն առաջացրեց խորը հիասթափություն, հաղորդված տեղեկատվության և իշխանության նկատմամբ վստահության ամբողջական անկում գրանցեց:
Հայկական PR ասոցիացիայի նախագահն ընդգծում է, որ խնդրահարույց էին վարչապետի ելույթները. մեկը մյուսի հետ տրամաբանական կապ չունենալով՝ հակասական էին: Պաշտոնական և ոչ պաշտոնական ձևաչափերը խախտվածէին, անպատրաստ ելույթները հասարակության մոտ բազմաթիվ հարցեր էին առաջացնում: Արտաքին և ներքին լսարանի հետ աշխատանքը հստակեցված չէր: Վարչապետի միջազգային լսարանի համար նախատեսված հարցազրույցներում չէին հնչում հստակ ուղերձներ, ինչը արտահայտված տեսնում էինք հակառակորդ երկրի ղեկավարի ելույթներում: Ավետիսյանը վստահեցնում է, որ վարչապետի ելույթներում հնչեցված շատ մտքեր կարող էին արտահայտել համապատասխան ստորաբաժանումների ներկայացուցիչները, բայց ոչ վարչապետը, այստեղ խախտվել է նաև տեղեկատվության հաղորդման էթիկան: Տեղեկատվական պատերազում բավականին ակտիվ գործ է արվել, բայց ոչ համակարգված. այն չէր կառավարվում մեկ օղակի կողմից: Ահռելի գործ է արվել, բայց անարդյունք:
Ժողովրդավարական երկրների պետական ինստիտուտներում որդեգրված աշխատանքային ոճ, արարողակարգեր, ծիսակարգեր կան, որոնց պարտավոր է ենթարկվել ղեկավարը: Փորձագետի կարծիքով՝այս երկու և կես տարվա ընթացքում Հայաստանի պետական գերատեսչություններների բարձրաստիճան պաշտոնյաները, քաղաքական գործիչներն, ովքեր նոր գաղափարներով և նոր մտածողությամբ ձևավորեցին իշխանությունը՝ խախտեցին աշխատելու մեխանիզմները, խորհրդատվական ինստիտուտների աշխատանքը խաթարեցին, առանց ռազմավարության և տեսլականի գործողություններ իրականացրեցին, որոնք բերեցին քաղաքական, սոցիալական, դիվանագիտական, ռազմական ճգնաժամի: Ավետիսյանը հավելեց, որ Հայաստանում նեգատիվ ելույթների պատճառով ատելության մթնոլորտ է ձևավորվել, ինչը շտապ պետք է ձևափոխվի միասնականության և համախմբվածության, հանդուրժողականության, այլապես շատ վատ զարգացումներ կլինեն:
Հեղինակ՝ Մարինե Գասպարյան
