Braind ընկերության համահիմնադիր Կարեն Բաբաջանյան
Բրենդինգային գործընթացն ամբողջությամբ էքսպերիմենտ է։ Գրագետ ու ոչ գրագետ, ճիշտ ու սխալ քայլեր չկան, կան քայլեր և դրանից բխող հետևանքներ։ Դու հետո ես իմանում էքսպերիմենտը ստացվեց, թե ոչ։
Երբ Braind ընկերության աշխատակազմն իմացավ Ջասթին Տրյուդոյի՝ Երևան հնարավոր այցելության մասին, որոշվեց հատուկ դիզայնով գուլպաներ պատրաստել՝ հաշվի առնելով նրա նախասիրությունները: Թե ինչ եղավ հետո, բոլորին է հայտնի:
Մենք վաղուց ապրում ենք այնպիսի աշխարհում, ուր ապրանքի որակը երկրորդ պլան է ընկել, առաջին պլանում է բրենդավորումը։ Ցանկացած բան, ինչը մարդ սպառում է, դրական ասոցիացիայի խնդիր ունի, անգամ աղը կամ խնձորը: Բրենդավորված ապրանքը հնարավոր է իմիջային և գնային մրցակցության դնել: Հիմա բրենդի գլխավոր նպատակներից մեկն ապրանքն ավելի բարձր գնով վաճառելն է: Մինչդեռ բրենդի գերնպատակն եղել է վաճառքի ծավալների ավելացումը, որի միջոցով, իհարկե ,կարողացել են նաև բարձր գնով վաճառել։ Բրենդը հնարավորություն է տալիս առաջնձնանալ գերմրցակցային իրականության մեջ: Բրենդային ապրանք չի նշանակում պարտադիր թանկ, բայց այն պետք է լինի պարտադիր դրական ասոցիացիա առաջացնող նպատակային լսարանի համար:
Բրենդինգի գործընթացը սկսվում է կոնցեպտի մշակելուց, այսինքն գաղափարը, որն իրենք ուզում են տեղ հասցնել։ Հետո ընթանում է նեյմինգ, այսինքն՝ անվանման ստեղծում, որից հետո լոգոյի մշակում, բրենդբուքի ստեղծում, այսինքն՝ լոգոյի օգտագործումը տարբեր կրիչների վրա և հետո շուկա մուտք գործել։ Ամենակարևոր կետը կոնցեպտի մշակումն է, ընդհանուր գաղափարը, այն ինչ պետք է փաթեթավորվի։ Շատ դեպքում, երբ փաթեթավորումը կա, բայց միջուկը բացակայում է, բրենդինգը տեղ կարող է չհասնել:
Մարդիկ նույնպես բրենդներ են, որոնց իդեաները մենք սպառում ենք: Մարդիկ նույնպես ասոցիացաներ են առաջացնում։ Օրինակ, Հիլտերը նույնպես դրական ասոցիացիա է ստեղծել իր ժամանակահատվածում իր նպատակային լսարանի մոտ։
Բրենդը կապիտալիզմի ժամանակահատվածում անխուսափելի է, բայց շատ ու շատ անհատների ու հասարակության ստվար զանգվածի համար կարող է վնասակար արդյունքն ունենալ.բրենդամոլությունը մարդու մեջ անառողջ վիճակների կարող է բերել։ Կարևոր է այդ սահմանն ու չափը հասկանալ, որն այդքան էլ հեշտ չէ: Եթե ուշադիր լինեք, մի շարք թանկարժեք բրենդներ , օրինակ, տաբատ կամ ջինս չեն արտադրում, իրենք պիտակ փակցնող են, դիզայնի պատվեր իջեցնող են։ Սա կա նաև ֆրանսիական մի շարք հայտնի բրենդների պարագայում, երբ որ արտադրության ամբողջ պրոցեսը կազմակերպվում է 3-րդ աշխարհի երկրներում։ Իրենք դնում են վերջին կարը Փարիզում և գրում, որ արտադրված է Ֆրանսիայում։ Այս դեպքերում երբեմն տուժում է որակը ։ Գրեթե չկա ոլորտ, որտեղ բրենդինգ անել հնարավոր չէ։ Բացառություն են մի շարք մինիմալիստական երկրներ՝ Ֆինլանդիա, Նորվեգիա, որտեղ մարկետինգն ազգային մտածողության մեչ չկա ու չի խրախուսվում: Նման երկրներում ասենք հացի խանութի վրա կգտնեք ընդամենը հացի խանութ գրառումը: Մի խոսքով ՝սովորաբար ոչ առևտրային բնագավառներում դա հնարավոր է, բայց այսօր բրենդինգ կա անգամ քաղաքականության մեջ:
Հեղինակ՝ Ժաննա Ավագյան
